Zijn die ritsen nu nog niet binnen? Ik heb dringend een staaltje nodig...

Ja, die woorden in de titel zal ik niet gauw meer horen. Amai amai, een grote stap vandaag in het hele verhaal. Mijn laatste dag bij Alsico, een bewogen dag die ik niet snel zal vergeten. Ik wist niet dat mijn collega's mij zo graag zagen! Na uitgebreid mijn afscheidstournee gedaan te hebben (sorry, dames van de styling en de Merode dat niet bij jullie geraakt ben), kwam de apotheose van de dag, iets wat ik in mijn stoutste dromen niet had verwacht! Voor we allen gezellig gingen aanschuiven aan tafel voor een laatste middagmaal, hadden ze nog een verrassing in petto, nl een liedje speciaal geschreven voor mijn vertrek op de tonen van 'Daar gaat ze' van Clouseau, begeleid door de accordeon van Jean-Marie, die hier zonder twijfel de creatieve geest achter was! Ik werd er zowaar emotioneel van. En wat zeker niet in mijn bagage zal ontbreken, is de T-shirt  die ik gekregen heb. Jullie beeltenis zal vaak langs mijn bezwete atletische borstkas aanschuren!
Ja, die 5 jaar bij Alsico zijn werkelijk voorbij gevlogen en heb er steeds graag gewerkt. Maar plosteling was de roep van die schone wereld een beetje luid aan het worden, en was het tijd mijn bureautje in het magazijn te verlaten, met als jammerlijke, maar logische vervolg dat ik ook mijn collega's met erg veel spijt moest achterlaten. En nu zonder sentimenteel te doen, (maar de emoties van de dag zitten nog maar vers in het geheugen) ik zie jullie toch echt graag hoor en wees maar zeker dat ik jullie zal missen daar in het onbekende op mijn velootje. Lieve mensen, bedankt voor de jarenlange samenwerking en dit heel mooi afscheid! Ik heb er mooie vriendschappen aan overgehouden. We'll stay in contact!