Gek! Dat kan niet! Tof! Breng mij nen zak rijst mee! Pfff! Met de fiets?!...Het zijn enkele van de opmerkingen die ik kreeg toen ik mijn plan de eerste keer bij het brede publiek uit de doeken deed. Maar velen schrokken eigenlijk nog niet eens zo hard. Het zijn zij die mij dan ook het best kennen of zij met een indrukwekkende mensenkennis. Sinds ik de eerste keer met de rugzak ging trekken met 2 vrienden naar Schotland op 18 jarige leeftijd, heeft het reisvirus me eigenlijk nooit meer losgelaten, in tegendeel, het heeft zich steeds dieper geworteld in mij. Mocht er een medicijn tegen bestaan, ik kocht de hele bulkvoorraad. Sindsdien heb ik toch al een aardig stukje gezien van deze mooie aardkloot, en net dát, als een vicieuze cirkel, maakt me iedere keer nog nieuwsgieriger naar de delen die ik nog niet gezien heb. 'Life is like a book, if you don't travel, you'll only read the first page'. Dit is natuurlijk relatief, aangezien dit erg persoonlijk is, want iemand anders kan het woordje 'travel' vervangen door 'collect all the stamps in the world' of 'get very rich', maar voor mij is dit toch het best passende.
Voor zij die het plan nog niet helemaal kennen, het is dus zo dat ik enkele maanden geleden aan het' Google-mappen' was en daarbij toevallig naar het oosten aan het 'schuiven' was. Plotseling kwam het lumineuze idee in mij op om die trip helemaal te doen met de fiets tot in Bangkok. Nu, lieve luitjes, Bangkok is het ultieme doel die ik voor ogen stel. Het is best mogelijk dat ik in Delhi, India kom aan gefietst en dat ik plotseling een enorme dégout krijg van alles wat met fietsen te maken heeft en het eerste het beste vliegtuig terug neem. Het omgekeerde is ook mogelijk en dat ik verder fiets naar Indonesie. Maar de gulden middenweg blijft dan Bangkok. Je begrijpt dat dit langer zal duren dan mijn wekelijkse ritje met mijn goede fietsmakkers bij wielerclub The Pink Panthers, alwaar ik mijn conditie alvast mee zal opbouwen. Dus, volgens mijn wiskundige berekeningen, zou dit tochtje, te zien van waar de wind komt, een 10 maand duren. Een deel van de reis doe ik trouwens niet alleen. Tot in Istanboel heb ik het leuke gezelschap van Lotte Stevens. Samen zullen we het Europese continent doorkruisen. Dit is nu snel gezegd zo in twee zinnen, maar die rit tot in Istanboel schatten we op zo een zes weken.
Waarom met de fiets reizen als er vliegtuigen en bussen bestaat? Telkens ik op reis ga, en een zoveelste bus neem naar de volgende bestemming, moet ik steeds weer met lede ogen aanzien hoe de kleine dorpjes aan me voorbij razen, terwijl net daar vaak de echte ziel van het land ligt. Daar kom je echt in aanraking met de mensen en hun cultuur. Ook de vrijheid die je hebt is niet te vergelijken, je stopt waar je wil en bent niet afhankelijk van tijdsschema's. Het sportieve aspect, de uitdaging. En natuurlijk is het een van meest ecologische manieren van reizen, de enige rechtstreekse luchtvervuiling zual een onvermijdelijk zweetgeurtje zjin af en toe. Ik hoop dat jullie mijn avonturen nu en dan eens zullen volgen en dat jullie af en toe eens berichtje achterlaten.