Neen, ik ben het niet die intussen is getrouwd met een plaatselijke schone!
Na drie weken terug de fiets op, geen gedoe meer met bussen en hun tijdsschema's. Ik was al snel de hoofdstad uit en bevond me na enkele uren reeds midden het Cambodiaanse plattelandsleven. Iets wat gepaard ging met nietgeasfalteerde wegen die door de droogte erg stoffig waren. Het is eigenlijk een fietsparadijs voor de minder sportieve fietser, alles is erg vlak, maar toch afwisselend genoeg om niet saai te zijn. Neem daar dan nog bij dat het heerlijk warm weer is (sorry!) Dit heeft als gevolg dat er velen het idee hebben opgevat omenkele weken de Mekong af te fietsen en dagelijks kom ik wel collega's tegen die uit de andere richting komen.
Ook kamperen is hier een garantie op een mooie nacht. Tegen 18u wordt je zonder uitzondering verwent met een prachtige zonsondergang die de hemel errond omhult in een rode gloed. Parkieten die overvliegen naar hun nachtelijke rustplaats geven het een extra touch die je niet doet vergeten dat je door jungle rijd. Aangezien het zo warm is, dek ik mijn tent niet meer met een overzeil zodat enkel een soort muskietennet overblijft en ik snachts in slaap val met zicht op een heldere sterrenhemel, met aan de horizon de door de maan verlichte schimmen van palmbomen. Ja, een mens zou er lyrisch van worden.
Mijn eerste stop was Kratie, een stadje aan de machtige rivier, bekend om zijn zoetwaterdolfijnen. Dankzij het door toerisme geinfesteerde Zuid Oost Azie ben je hier nooit alleen, telkens je ergens aankomt, heb je al snel contact met andere reizigers. Met een Pool ben ik dan de dolfijnen gaan opzoeken, en gezien. Wat verder stroomopwaarts heb je dan iets wat een benadering moet zijn van het aards paradijs, De lokale bevolking heeft er platformen gebouwd over de rivier met vele hangmatten waar je net boven het water de rest van de middag kan spenderen, met een fris Angkor biertje in de hand. Ja, er zijn slechtere plaatsen om je tijd te verdoen.
Ik was al aan de praat geraakt met een local van Kratie, maar savonds stond hij aan mijn guesthouse met de vraag of ik niet mee wilde naar het trouwfeest van zijn vriend de dag erna. Natuurlijk! Je moet weten dat hier in Cambodiamensen gek zijn van trouwfeesten, en dagelijks kom je wel voorbij enkele feesten en savonds hoor je vaak de schelle klanken van zo'n feest in de verte.
Daar aangekomen bleek het een erg groot feest te zijn, met wel 500 genodigden, waarvan slechts 1 buitenlander, ik. De mensen, vooral de vrouwen waren prachtig gekleed, het leken wel Aziatische barbiepoppen, met lange kleurrijke cocktailjurken, hoog opgestoken haar en een dikke laag make-up, I liked it! Markant detail is dat de bruid tijdens de hele dag van de trouw maar liefst 20x van jurk veranderd!! Ikzelf heb gezien dat ze 3x iets anders aanhad tijdens het avondfeest.
Gezeten aan een grote tafel werd eerst een karton bierblikken uitgezet, samen met 2 zakken ijs. Het bier is niet gekoeld, vandaar dat je steeds bier 'on the rocks' drinkt, iets wat je snel gewoon wordt. Het eten bestond uit maar liefst 6 schotels die in het midden van de tafel gezet werden waar je naar believen van kon nemen. Ondertussen werden de blikken bier in sneltempo over het ijs gegoten in het glas. Al snel zag ik vele genodigden met de 'Asian Flush' op hun gezicht.
Daarna was het tijd om te dansen op de hmmm... vreemde Khmer muziek, vaak melige liefdesliedjes. De eenvoud van het Khmer dansen overtuigde me om ook een danske te placeren op de dansvloer, die eigenlijk gewoon zand en stenen waren en waar een tafel stond in het midden. Rond die tafel word de hele avond gedanst in een cirkel. Allemaal heel indrukwekkend om mee te maken, en werd zo een leuke avond. Om 1u werd samen met de muziek het feest tot een einde gebracht.
Vanaf Kratie besloot ik gewoon via de Mekong rechtstreeks naar de Laotiaanse grens te rijden. De eenvoud van het leven hier is zo mooi te zien. Mensen leven in hutjes uit bamboe, riet en hout. Je rijd hier met één hand aan het stuur en één hand in de lucht om terug te zwaaien naar de vele kindjes die je toeroepen, Hello!
Het is al een hele tijd niet makkelijk meer om vinden maar hier wordt mijn diepgewortelde chocoladeverslaving abrupt tot een einde gebracht. Door de hitte en het gebrek aan frigo's is het onmogelijk hier dat zoete bruine goud te vinden. Je vind enkel koele dranken langs de weg in de fel oranje frigoboxen gevuld ijsblokken die de ijsmarchand smorgens rondbrengt. Een alternatief voor koele dranken is ofwel een verse cocosnoot te openen ofwel een glaasje versgeperst rietsuikersap.
Ondanks de corrupte grensbeambten aan beide zijden van de grens raakte ik toch makkelijk Laos binnen, na het betalen van wat 'stampfees'. Net over de grens heb je een gebied waar de Mekong erg breed wordt en bezaaid is met vele kleine en grotere eilandjes, gepaard gaande met watervallen, beter bekend als 'De 4000 eilanden' Een klein bootje op, met fiets en al naar Don Det, één van de grotere eilanden en een gekende toeristische plek. Als je overspannen bent om wat voor reden dan ook, dan is dit misschien dé plek waar alle stress wegvalt. Niet dat ik daar last van heb, natuurlijk. Maar de laatste dagen ben ik hier nu, in mijn eigen bungalow'tje over de Mekong, boekje aan het lezen in de hangmat en wat rondwandelen. Fruit neem ik hier enkel nog in, in de vorm van een heerlijk koele shake, buiten de gebakken banaantjes gerekend natuurlijk. Ja, het is hier het mooie leven. Tijd voor wat actie hierna!
Been there, Don Det!
PS ik kan om een of andere reden geen fotos uploaden hier, dus zal voor andere keer zijn.
Na drie weken terug de fiets op, geen gedoe meer met bussen en hun tijdsschema's. Ik was al snel de hoofdstad uit en bevond me na enkele uren reeds midden het Cambodiaanse plattelandsleven. Iets wat gepaard ging met nietgeasfalteerde wegen die door de droogte erg stoffig waren. Het is eigenlijk een fietsparadijs voor de minder sportieve fietser, alles is erg vlak, maar toch afwisselend genoeg om niet saai te zijn. Neem daar dan nog bij dat het heerlijk warm weer is (sorry!) Dit heeft als gevolg dat er velen het idee hebben opgevat omenkele weken de Mekong af te fietsen en dagelijks kom ik wel collega's tegen die uit de andere richting komen.
Ook kamperen is hier een garantie op een mooie nacht. Tegen 18u wordt je zonder uitzondering verwent met een prachtige zonsondergang die de hemel errond omhult in een rode gloed. Parkieten die overvliegen naar hun nachtelijke rustplaats geven het een extra touch die je niet doet vergeten dat je door jungle rijd. Aangezien het zo warm is, dek ik mijn tent niet meer met een overzeil zodat enkel een soort muskietennet overblijft en ik snachts in slaap val met zicht op een heldere sterrenhemel, met aan de horizon de door de maan verlichte schimmen van palmbomen. Ja, een mens zou er lyrisch van worden.
Mijn eerste stop was Kratie, een stadje aan de machtige rivier, bekend om zijn zoetwaterdolfijnen. Dankzij het door toerisme geinfesteerde Zuid Oost Azie ben je hier nooit alleen, telkens je ergens aankomt, heb je al snel contact met andere reizigers. Met een Pool ben ik dan de dolfijnen gaan opzoeken, en gezien. Wat verder stroomopwaarts heb je dan iets wat een benadering moet zijn van het aards paradijs, De lokale bevolking heeft er platformen gebouwd over de rivier met vele hangmatten waar je net boven het water de rest van de middag kan spenderen, met een fris Angkor biertje in de hand. Ja, er zijn slechtere plaatsen om je tijd te verdoen.
Ik was al aan de praat geraakt met een local van Kratie, maar savonds stond hij aan mijn guesthouse met de vraag of ik niet mee wilde naar het trouwfeest van zijn vriend de dag erna. Natuurlijk! Je moet weten dat hier in Cambodiamensen gek zijn van trouwfeesten, en dagelijks kom je wel voorbij enkele feesten en savonds hoor je vaak de schelle klanken van zo'n feest in de verte.
Daar aangekomen bleek het een erg groot feest te zijn, met wel 500 genodigden, waarvan slechts 1 buitenlander, ik. De mensen, vooral de vrouwen waren prachtig gekleed, het leken wel Aziatische barbiepoppen, met lange kleurrijke cocktailjurken, hoog opgestoken haar en een dikke laag make-up, I liked it! Markant detail is dat de bruid tijdens de hele dag van de trouw maar liefst 20x van jurk veranderd!! Ikzelf heb gezien dat ze 3x iets anders aanhad tijdens het avondfeest.
Gezeten aan een grote tafel werd eerst een karton bierblikken uitgezet, samen met 2 zakken ijs. Het bier is niet gekoeld, vandaar dat je steeds bier 'on the rocks' drinkt, iets wat je snel gewoon wordt. Het eten bestond uit maar liefst 6 schotels die in het midden van de tafel gezet werden waar je naar believen van kon nemen. Ondertussen werden de blikken bier in sneltempo over het ijs gegoten in het glas. Al snel zag ik vele genodigden met de 'Asian Flush' op hun gezicht.
Daarna was het tijd om te dansen op de hmmm... vreemde Khmer muziek, vaak melige liefdesliedjes. De eenvoud van het Khmer dansen overtuigde me om ook een danske te placeren op de dansvloer, die eigenlijk gewoon zand en stenen waren en waar een tafel stond in het midden. Rond die tafel word de hele avond gedanst in een cirkel. Allemaal heel indrukwekkend om mee te maken, en werd zo een leuke avond. Om 1u werd samen met de muziek het feest tot een einde gebracht.
Vanaf Kratie besloot ik gewoon via de Mekong rechtstreeks naar de Laotiaanse grens te rijden. De eenvoud van het leven hier is zo mooi te zien. Mensen leven in hutjes uit bamboe, riet en hout. Je rijd hier met één hand aan het stuur en één hand in de lucht om terug te zwaaien naar de vele kindjes die je toeroepen, Hello!
Het is al een hele tijd niet makkelijk meer om vinden maar hier wordt mijn diepgewortelde chocoladeverslaving abrupt tot een einde gebracht. Door de hitte en het gebrek aan frigo's is het onmogelijk hier dat zoete bruine goud te vinden. Je vind enkel koele dranken langs de weg in de fel oranje frigoboxen gevuld ijsblokken die de ijsmarchand smorgens rondbrengt. Een alternatief voor koele dranken is ofwel een verse cocosnoot te openen ofwel een glaasje versgeperst rietsuikersap.
Ondanks de corrupte grensbeambten aan beide zijden van de grens raakte ik toch makkelijk Laos binnen, na het betalen van wat 'stampfees'. Net over de grens heb je een gebied waar de Mekong erg breed wordt en bezaaid is met vele kleine en grotere eilandjes, gepaard gaande met watervallen, beter bekend als 'De 4000 eilanden' Een klein bootje op, met fiets en al naar Don Det, één van de grotere eilanden en een gekende toeristische plek. Als je overspannen bent om wat voor reden dan ook, dan is dit misschien dé plek waar alle stress wegvalt. Niet dat ik daar last van heb, natuurlijk. Maar de laatste dagen ben ik hier nu, in mijn eigen bungalow'tje over de Mekong, boekje aan het lezen in de hangmat en wat rondwandelen. Fruit neem ik hier enkel nog in, in de vorm van een heerlijk koele shake, buiten de gebakken banaantjes gerekend natuurlijk. Ja, het is hier het mooie leven. Tijd voor wat actie hierna!
Been there, Don Det!
PS ik kan om een of andere reden geen fotos uploaden hier, dus zal voor andere keer zijn.
RSS Feed