...of toch bijna. Ik ben vanmorgen naar de ambassade van Turkmenistan geweest, en zowaar na wat documenten ingevuld te hebben, wandelde ik buiten met mijn toegangsticket voor het land. Het plan was van zodra ik de visa had, om zo vlug mogelijk de stad te verlaten, maar gisteren is hier een Ierse fietser toegekomen, en samen gaan we morgenvroeg vertrekken om enkele dagen samen te fietsen.
Na 2 weken weer op de baan, ik kijk er echt naar uit. Gisteren heb ik (was het nostalgie?) een toertje gedaan tot buiten het centrum van Ankara om toch weer de juiste spieren in werking te krijgen en het voelde goed aan. Ik ga de blog dus even niet kunnen aanvullen, maar wees gerust, ik zal ergens de bergen en de gastvrijheid van Oost Turkije aan het 'ontdekken' zijn.
Na 2 weken weer op de baan, ik kijk er echt naar uit. Gisteren heb ik (was het nostalgie?) een toertje gedaan tot buiten het centrum van Ankara om toch weer de juiste spieren in werking te krijgen en het voelde goed aan. Ik ga de blog dus even niet kunnen aanvullen, maar wees gerust, ik zal ergens de bergen en de gastvrijheid van Oost Turkije aan het 'ontdekken' zijn.
RSS Feed