Zoals gezegd, helemaal niets wist ik over deze stad voorheen. Tijd dus voor een dagje cultuur opsnuiven. Iets wat deze stad blijkbaar genoeg heeft. Blijkt dat de Oostenrijkse aartshertog Franz Ferdinand hier net aan de deur van de hostel, aan de Latin Bridge is neergeschoten met zijn vrouw Sofia in 1914. Geen wereldschokkend nieuws op zich, mocht het niet zijn dat hiermee de start werd gegeven voor de eerste WO! Hier net aan de deur werd gewoon wereldgeschiedenis geschreven.
Het oude centrum is heel gezelliug om in rond te kuieren, smalle straatjes, vele kleine winkeltjes en restaurantjes voor je voor een paar euro je kan tegoed doen aan de lekkere  typsiche gerechten van hier zoals pita en kevabcici.
Door de bezetting van het Ottomaanse rijk gedurende honderden jaren is hier reeds sprake van veel Turkse invloed, incl de moskeen en veel mensen hier zijn moslim. Ook een joodse gemeenschap woont hier. Maar vooral de invloeden zij sterk aanwezig. Boeiend om zien, hoe anders hier alles al is, wat een mengelmoes van culturen.
Ik ben ook eens het nationaal museum gaan bezoeken, over hoe mensen leefden 100den jaren geleden, de natuur en cultuur van het land. De vele opgezette dieren echter  bezorgden me meer schrik dan de wil om er eentje te zien in het wild. Ik had liever het museum van de Tunnel van de hoop bezocht, maar lag te ver uit het centrum. Dat is volledig gewijd aan de oorlog in de jaren 90 op de enige plaats waar de mensen contact hadden met de buitenwereld.
Dan in de namiddag... had ik een afspraak met een fotograaf. Via de mensen van aan het Boracko meer kwam ik in contact met een journaliste van een vrouwenblad in Bosnie Herzegovina, Gracija, een beetje de plaatselijke Libelle. Ze was geinteresseerd in mijn reisverhaal en had een fotograaf gestuurd naar de hostel. Een grappige leeftijdsgenoot stond aan de deur, ik pakte mijn  fiets helemaal en we gingen naar de Latin Bridge alwaar ik als een professioneel model posseerde. Echt grappig om te doen! Het interview met de journaliste gebeurde via mail, en als alles goed verloopt staat deze jongen in de volgende editie van de Gracija. Dus volgende keer dat ik Bosnie aandoe zal ik moeten zien dat ik steeds een balpen bij de hand heb om de vele groupies van handtekeningen te voorzien op hun perfecte lichamen.
Nadien ben ik met de fotograaf en een vriend Bosnische koffie gaan drinken met een sisha bij, een waterpijp, in een heel gezellig plaatsje in het oude centrum.
Toen ik nadien wat rondliep en net gegeten had, kwam ik het Duitse meisje tegen die op dezelfde kamer slaapt als ik in de hostel. Samen zijn we nog naar dezelfde plek gweest als met de fotograaf, een perfecte afslkuiter voor een dagje Sarajevo.

De dag nadien ben ik vertrokken richting Montenegrijnse grens, iets wat niet vanzelfsprekend was. Via een prachtige weg langs hoge rotsen en dalen waar hier en daar nog wat sneeuw lag (hoewel het alle dagen min 30-35° is) kwam ik in Foca aan en begon het vandaar te stijgen, recht het hooggebergte in.
Wat me opvalt is dat in het begin in Bosnie Herzegovina, de plaatsnamen in het cyrillisch geschrift vaak doorstreept waren, terwijl hier net het omgekeerde het geval is, en meer en meer het cyrrillisch geschrift de bovenhand krijgt. De Russische lessen van afgelopen jaar komen  nu al van pas! Bedankt juf Maaike!




Laat een antwoord achter.