Om al mijn vrienden en dierbaren nog eens allemaal samen te zien vooraleer ik ze een lange tijd zou moeten missen, besloot ik om een drink te geven. Waar doe je zoiets natturlijk, dacht ik dan, en geen plaats zo goed als dat in eigen gemeente te doen, in Etikhove, op 'de ploatse', in het Retro cafe.
En naar mijn bescheiden mening is dit best gelukt, en het  feestje duurde tot in de late uurtjes. Vrienden, familie en collega's, bedankt voor jullie aanwezigheid
 
Ja, die woorden in de titel zal ik niet gauw meer horen. Amai amai, een grote stap vandaag in het hele verhaal. Mijn laatste dag bij Alsico, een bewogen dag die ik niet snel zal vergeten. Ik wist niet dat mijn collega's mij zo graag zagen! Na uitgebreid mijn afscheidstournee gedaan te hebben (sorry, dames van de styling en de Merode dat niet bij jullie geraakt ben), kwam de apotheose van de dag, iets wat ik in mijn stoutste dromen niet had verwacht! Voor we allen gezellig gingen aanschuiven aan tafel voor een laatste middagmaal, hadden ze nog een verrassing in petto, nl een liedje speciaal geschreven voor mijn vertrek op de tonen van 'Daar gaat ze' van Clouseau, begeleid door de accordeon van Jean-Marie, die hier zonder twijfel de creatieve geest achter was! Ik werd er zowaar emotioneel van. En wat zeker niet in mijn bagage zal ontbreken, is de T-shirt  die ik gekregen heb. Jullie beeltenis zal vaak langs mijn bezwete atletische borstkas aanschuren!
Ja, die 5 jaar bij Alsico zijn werkelijk voorbij gevlogen en heb er steeds graag gewerkt. Maar plosteling was de roep van die schone wereld een beetje luid aan het worden, en was het tijd mijn bureautje in het magazijn te verlaten, met als jammerlijke, maar logische vervolg dat ik ook mijn collega's met erg veel spijt moest achterlaten. En nu zonder sentimenteel te doen, (maar de emoties van de dag zitten nog maar vers in het geheugen) ik zie jullie toch echt graag hoor en wees maar zeker dat ik jullie zal missen daar in het onbekende op mijn velootje. Lieve mensen, bedankt voor de jarenlange samenwerking en dit heel mooi afscheid! Ik heb er mooie vriendschappen aan overgehouden. We'll stay in contact!
 
We zijn nu nog 4 weken van vertrek. Vorige week een eerste echte test of de knie weer in het spel zit, of dé spelbreker zal zijn tijdens de trip. Na de ronde van Vlaanderen voor wielertoeristen (ja, ik was één van ambetanteriken) bleek dat alles goed zat.  Vanmorgen nog eens bevestigd op de rit met mijn vrienden The Pink Panthers dat de knie goed is door een tochtje naar Mont St Aubert. Dus, bedankt dokter Pycke en dokter De Beer!
Het was weer een prachtig Ronde WE, eerst het sportieve zaterdag (in totaal die dag 166km), met nadien het minder sportieve de dag erna, een kwestie van doseren, nietwaar? Dat weekend kwam ik, bij toeval, Chris, een Amerikaans fietsreiziger tegen in Etikhove, die ik natuurlijk niet laten schieten heb, en hem uitgenodigd om de streek te verkennen, en heb hem zodus de pittigste bergen uit de streek leren kennen, Kluisberg, Oude Kwaremont, Paterberg en de Koppenberg, en was onder de indruk van zoveel opeengegooide kasseien, maar vooral ook wat de Ronde allemaal teweeg brengt in ons land. 'S avonds hebben we tot laat gezellig gebabbeld over reizen met de fiets, Belgisch bier en natuurlijk vrouwen.
Voorts is mijn auto verkocht en ben ik nu verplicht alles te doen met de fiets, verzamel ik langzaam alle zaken die ik nog mis en probeer ik het ellenlange takenlijstje voor ik vertrek af te werken.