Ondertussen...

Nog een goede maand te gaan, en alles begint nu toch wel concrete vormen aan te nemen. Mijn fiets heb ik nu al enkele weken (ik zal er goed zorg van dragen, Henk!) en heb ondertussen al vele km's op mijn bolide doorgebracht. En vanaf vandaag zal dat alleen maar toenemen, aangezien ik sinds daarnet mlijn wagen voorgoed kwijt ben. Een goede auto, maar het heeft geen zin om hem al die tijd onaangeroerd op stal te laten staan. Dus ben ik nu voor de laatste weken volledig aangewezen op de fiets. Dankzij fietsen Lindor in Eine heb ik nu ook goede zakken om alle bagage in weg te stoppen.
Ook mijn internationaal paspoort heb ik op zak, heb ik al veel info over vanalles opgezocht en nog zo een duizend dingen die langzamerhand vorm krijgen.
Mijn fysiek vertoont nog enkele mechanische mankementen, en niet van de minste, zoals mijn rug en vooral de knie die wat weiegeren, ben ik ben omringd door goede medische mensen en heb er alle vertrouwen in dat dat zeker nog in orde komt. De conditie daarentegen is uitstekend, maar tmoet allemaal mee, nietwaar?